We liggen ‘s-avonds net in bed, als ik een ankerlier en een draaiende motor hoor. Ik denk komt er nu nog iemand naast ons liggen? En dat met zoveel dwarswind, die met meer dan 20 knopen door de mast loeit? Ik snel m’n bed uit om een kijkje te nemen. Het zijn ons Duitse buren aan stuurboord, die van hun anker zijn losgeslagen en nu met hun zeilboot tegen de Italiaanse zeilboot aan hun stuurboordzijde liggen. Met veel moeite halen ze met hulp van de Italianen de lijnen naar de kade binnen. Wat nu? Er zijn drie man aan boord en hun vrouwen staan nog op de kade. Ze willen terug komen om opnieuw naast ons aan te meren, maar de wind is nog meer toegenomen tot wel 25 knopen. Na diverse pogingen en een uur later liggen ze weer. Niet heel ideaal, maar ze vinden het best. Ze waren niet de enige met moeilijkheden, want een paar boten aan bakboord van ons zijn ook mensen aan het rommelen met hun anker. Die doen geen nieuwe poging om aan te meren en kiezen het ruime sop in de nacht. Na al dit spektakel van bijna twee uur zoek ik m’n bed weer op. Toch lig je niet rustig te slapen, de wind giert door de masten en af en toe wordt de Just flink opzij gezet. Wij hebben het geluk, dat er een grote, hoge 48 foot catamaran aan bakboord naast ons ligt, die de meeste wind voor ons tegen houdt.
Zowel wij, de Duitsers en de Italianen zijn voor de zondag vroeg wakker. Marianne checkt de windverwachtingen en dat belooft niet veel goeds. In de middag opnieuw ruim 25 knopen en nu hebben we al rond de 15 knopen wind. De Duitsers vertrekken. Samen met een Italiaan zorg ik, dat hun achterlijn van de kade wordt losgemaakt, wat ze erg op prijs stellen. O jee, nog een probleem. Samen met hun anker halen ze ook het anker van de Italiaanse zeilboot op. Met wat instructies van de Italiaan wordt zijn anker bevrijd. Niet veel later vertrekt ook de Italiaanse zeilboot. Wij kijken het nog aan en gaan ontbijten.
Als de grote, hoge catamaran naast ons ook vertrekt, wordt de situatie voor ons ook anders. De wind is nog wat toegenomen en we komen steeds meer schuin te liggen ten opzichte van de kade. Ons anker is ook aan het krabben. We starten snel de motor en varen iets voor uit. Ik duik het water in en haal de lijnen aan de kade los. Marianne heeft handen te kort. Sturen, boegschroef, motor bedienen de lijnen spelling geven en het anker ophalen, terwijl ze op een metertje afstand rotsen op de bodem wel erg dichtbij ziet komen. We zijn toch nog vrij snel los. We hebben geen schade opgelopen en ik klim snel weer aan boord.
Wat gaan we doen? Iets meer zuidelijker met een bakstagwindje naar Sami of Eufimia? Daar staat ook de wind in en de situatie ter plaatse kan anders zijn, dan je verwacht. We kiezen voor het veilige, geheel beschutte Nydri. Niet van harte, want we hadden graag nog een wandeltocht gemaakt in Fiskardo, jammer maar helaas.
Drie en een half uur later liggen we weer op ons bijna vaste ankerplekje bij Nydri. We gaan lekker eten en na de maaltijd zwemmen we een rondje om de Just. Ook in de baai van Nydri gaat het in de loop van de middag harder waaien. Toch nog 18 knopen en we zijn blij met onze beslissing.
We willen nog vier of vijf dagen rondvaren in dit gebied voor we terug naar Preveza gaan. We denken nu dat de Varko baai de beste optie zal zijn om daar nog even te genieten. Het weer gaat nu volgens de voorspellingen wel opknappen.
Vertrektijd 11:00 uur
Aankomst 14:30 uur
Tripafstand 18,5 mijl
Weer: zonnig 32 graden
Windkracht: 5
