Veelvuldig hebben we naar de planning en de weersverwachtingen gekeken. Zaterdag wordt er 30 knopen voorspeld en dan willen we dat we ergens goed beschut ankeren. Na diverse opties te hebben bekeken, besluiten we om hier te blijven. Het is hier is heel mooi. Morgen willen we dan naar een beschutte baai, waar we de storm gaan uitzitten.
Na alle overlegjes nemen we een duik. De rest van de dag is lui, de hoogtepuntjes zijn toch nog steeds de aankomende zeilboten, die op zoek zijn naar hun ideale ankerplekje. Zo zien we een Griekse zeilboot, die tussen ons en het strandje dicht langs de vloedlijn vaart. Hij blijft dat doen als het strandje overgaat in een rotspartij. Die loopt onder water door en er wordt door de boot een paar maal de bodem op niet zachtzinnige manier gekust. Of een Zweedse zeilboot die 20 meter van de rotsen zijn anker laat zakken en z’n vrouw naar de rotsen laat roeien om daar een lijn aan vast te maken. Vervolgens komt hij erachter, dat z’n anker geen grip heeft op de bodem. De tweede poging is niet veel beter. Heel ver van de rotsen laat hij het anker zakken en komt erachter dat hij niet meer ketting heeft en z’n vrouw, die met het lijntje naar de rots wil, er ook achter komt dat haar lijntje te kort is. De derde poging laat hij het anker waar het is en besluit geen lijntje naar achteren te zetten. Het blijft leuk om al deze leerlessen mee te maken.
Marianne gaat nog een keer dobberend langs het strandje en we eten een bonenschotel.
Morgen gaan we echt vertrekken.
Weer: zonnig 30 graden
Windkracht: 2
